Ik wilde dansen.
En liep hier over de dijk.
Of hoe dat ding ook heten mag.
Een soort van heuvel.
Daarnaast de Hoogeveense Vaart.
En aan de andere kant die autoweg.
Voor mij niets.
Achter mij niets.
Een streep door het landschap.
Ik liep er als enige.
Misschien dat ik in de verte iemand zag.
Maar die verloor ik uit het oog.
Ik keerde naar binnen.
Voelde vreugde.
Ik was in een jubelstemming.
Verklaarbaar deze keer.
Ik dacht aan ooit.
Aan wat was.
En wat komen ging.
Een huisje hier of daar.
Een tuin als het effe kon.
En een bos in de buurt.
Ging het dan toch nog gebeuren.
Kwam die droom dan werkelijk uit.
Niet te hard van stapel lopen.
Hou je kop erbij.
Hoe dan ook.
Het moet er mooi hebben uitgezien.
Een man die wilde dansen.
Met oortjes in.
For once in my life, I have someone who needs me.
Someone I’ve needed so long.
En ik was blind.
Blinder nog dan Stevie Wonder.