Ik zou weleens graag een duider willen zijn.
Duider bij Studio Sport.
Of hoe noem je dat?
Tafelheer.
Sidekick.
Afijn, daar zitten in ieder geval.
Terugblikken.
Reflecteren.
Buigen op je ervaring.
En dan zou ik vertellen:
Nou, zal ik dan zeggen.
Ik ben dus begonnen bij Oranjeplein.
Daarna overgestapt naar Laakkwartier.
En toen VVP.
Hoe Haags wil je het hebben.
En daarna.
Wat ben je daarna gaan doen?
Want dat zou de presentator dan hoogstwaarschijnlijk vragen.
Nou, ja.
En dan zou ik denk ik een beetje stamelen.
Ja, zou ik zeggen.
Toen ben ik andere dingen gaan doen.
Het nachtleven lonkte.
Oh ja, vertel ‘ns, zou de presentator dan vervolgens vragen.
Want nu werd het spannend.
Nou ja, begon ik weer.
Ik kwam niet meer op de trainingen.
Versliep me.
En ging het huis uit.
Achter de wijven aan zogezegd.
Gokken, ook ja.
Drugs?
Ja ook.
En toen en toen en toen.
En toen een hele tijd niks, zei ik.
Ja, toen kocht ik een café.
Ging failliet.
En nou zit ik dus in Meppel.
In Meppel, vroeg de presentator?
Wat moet je daar nou doen?
Een tijdje zweeg ik.
Dacht na.
Ik blikte terug.
Reflecteerde.
En boog op mijn ervaring.
Nu sta ik in zekere zin buitenspel, zei ik.
Te vaak schoot ik op de paal.
Of er net naast.
Ik ben een bankzitter geworden.
Die wacht tot hij zijn kans schoon ziet.