Ik werd omhelsd.
Eng.
Vond ik.
Onwennig.
Ik ben er niet goed in.
Ik deed het uiteindelijk wel.
Ik omhelsde terug.
Maar toch.
Het is niet mijn specialiteit.
Omhelzen.
Alleen, soms moet je.
En ik moest.
Ik kon er niet onderuit.
Ik had ‘r al aan zien komen lopen.
En dacht, daar heb ie d‘r.
Nou moet ik.
En ja hoor.
Daar ging ze.
Die armen wijd.
Vervolgens dat hoi erachteraan.
Op dusdanige wijze dat iedereen het kon horen.
Kon meegenieten.
En toen die zoenen.
In de lucht, uiteraard.
Zoals het te doen gebruikelijk is.
In de wereld van alsof.
En vaag rook ik de geur van Eau de Cologne.