Oh, is die ook dood?
En dan haal je je schouders op.
Of je toont iets van medeleven.
Maar er echt bij stilstaan.
Nee.
Even misschien.
Dat je haar weer voor je ziet.
Of hem.
Iemand uit de kroeg vaak.
Waar je ooit mee hebt lopen ouwehoeren.
Maar die je niet een vriend noemde.
Of een vriendin.
Van die mensen die je in de loop der jaren om je heen hebt verzameld.
Die zijn gekomen en gegaan.
En die je nu dus nooit meer terugziet.
Zomaar verdwenen.
Naar het hiernamaals.
Of waar dan ook.
Echt pijn doet het niet.
Maar raar is het wel, vind ik.
Mensen die er niet meer zijn.
Die dood zijn en begraven.
Of gecremeerd.
Waar je nooit meer iets van hoort.
Maar dat deed je toch al niet.
Laten we eerlijk zijn.
En jij liet ook niks van je horen.