Ik ben ziek.
En ik vind mijzelf zielig.
Ontzettend zielig.
Ik ben duizelig.
Koortsig.
En ik weet niet waar ik het zoeken moet.
Ik voel mij lamlendig.
Ik verhuis van mijn bed naar mijn bank.
En weer terug.
Ik kijk tv maar wat kijk ik eigenlijk?
Grotendeels Duitse dingen.
Oude DDR-journaals.
Schlagerartiesten.
De val van de muur.
Hoe vaak ik die niet heb zien vallen?
En dan stel ik mijzelf vragen.
Zijn het waanideeën?
Koortsvoorstellingen.
Loop ik soms te ijlen?
Was het niet beter toen?
Rustiger over het algemeen?
Zorgelozer?
Neem ik mijzelf in de maling?
Of word ik in de maling genomen?
Van links, naar rechts!
De Snollebollekes.
En wie niet springt.
Die telt niet mee.