Ik denk dat ze van Roxy Music houdt.
De presentatrice van Nieuwsuur.
Mariëlle Tweebeeke.
Mooie naam ook.
Ik denk dat ze er af en toe nog steeds op danst.
Niet als de camera aanstaat natuurlijk.
Nee, dat durft ze niet.
Hoewel ze wel veel lef heeft, die Mariëlle.
Ze zit er toch maar mooi.
En heel Nederland kijkt naar haar.
Dat weet ze, maar het doet haar niks.
En dat is nou juist zo raar.
Dat vindt ze zelf ook.
Dat als ze het nieuws voorleest, zoveel doden hier, en zoveel doden daar.
Dat dat haar niks doet.
Ja, het doet haar natuurlijk wel wat.
Ze is niet van steen, die Mariëlle.
Alleen ze laat het niet blijken.
Ze legt hier en daar wel wat nadruk in haar stem.
Daar zou je dan iets uit kunnen afleiden.
Maar ze houdt zich bij de feiten.
Waar sommigen dan weer aan twijfelen.
Maar zo kan je bezig blijven.
Op een gegeven moment moet je toch ergens van uitgaan.
Over uitgaan gesproken.
Zou ze dat nog doen?
Ik denk dat ze meer is van de vrijdagmiddagborrel.
En dat wil weleens uit de hand lopen.
Nou, van mij mag ze hoor, die Mariëlle.
Na alle ellende die ze de hele week voorbij heeft zien komen.
Een mens heeft toch een uitlaatklep nodig.
Zo is het toch.
Dus dan komt ze thuis.
Trapt ze haar schoenen in de hoek.
Gaat de stereo op tien.
De telefoon op de vliegtuigstand.
En haar hoofd in de wolken.
Roxy Music met Bryan Ferry.
Haar held.
En ook de mijne.