Ik denk dat ze nog aan mij denkt.
Misschien verlangt ze zelfs nog naar me.
Dat hoop ik dan.
Maar of dat nou werkelijk zo is?
Ze zal wel met hele andere dingen bezig zijn.
Waarschijnlijk wel.
Ik ben slechts een voetnoot in haar geschiedenis.
‘Waar heb je het ook weer over?’ zou ze mogelijk zeggen.
Als een vriendin er naar vraagt.
‘Denk je nog weleens aan hem?’
‘Oh, hij’ zegt ze dan.
Die zeerover!
Want zo noemde haar zoon mij.
Dat was overigens een compliment.
En zo zag zij dat toen ook.
Nu zal ze daar wel anders over denken.
Een lapzwans was ik.
Nou is ze geloof ik wel vergevingsgezind.
De tijd is tot dingen in staat.
Waar dynamiet niet aan kan tippen.
Het zijn mijn woorden niet hoor.
Ik las het laatst.
Zij zei ook altijd mooie dingen.
Dat alles wat je je voor kan stellen.
Dat je dat ook kan realiseren.
Ik zou haar daar alsnog voor willen bedanken.
Want ze heeft gelijk gekregen.