Ze was de ex van.
En ’t mocht niet.
Het had niet gemogen.
Maar ’t moest zo zijn.
We deden het.
Het was fijn.
Heel fijn.
En we zagen ’t licht worden.
Wat zeg jij als je ‘m ziet, zei ik?
Niks, zei ze.
Ik zeg niks.
Goed, zei ik.
Dan zeg ik ook niks.
Nog een kus.
En ze ging.
De dag.
De onrust.
De avond.
Vrienden over de vloer.
Hoe was ‘t?
Ja, lekker.
Heerlijk.
En ik vertelde alles.
Na nog een Passoa jus, vertelde ik ook met wie.
Ze begrepen me.
Ook z’n broer.
Die ook een vriend was.
Is.
Nog steeds.
Gelukkig.
En hij moest ook bekennen.
Ja, ze kon er wel wat van.
Die meid.