Eerst moest ik.
Daarna kwam hij.
Een jongleur.
Hij gooide met ballen.
Daarna met kegels.
En toen met messen.
Iedereen hield zijn adem in.…

Hij regelde nu het verkeer.
Ik moest wel twee keer kijken.
Is het ‘m?
Ja, het was ‘m.
Ik denk dat ie moest.…

Bolke, Bolke.
Bolke de beer.
Daar was ie weer!
Dat suffe beest.
Met die stomme kop.
Ik werd gelijk weer depressief.
Hoewel ik destijds nog niet wist wat dat woord betekende.…

Iemand werd ergens op gewezen.
Volgens mij was het haar collega.
Ik liep in een winkel en ik zag het gebeuren.
Heel fijntjes werd haar iets te verstaan gegeven.…

Ik huurde een kamer.
Een zijkamertje.
Stel je er niks bij voor.
Een hokje.
Meer was het niet.
Het was maar voor één nacht.…

Ik ging een kaarsje branden.
Ik dacht laat ik ook ‘s.
Iemand was overleden.
Iemand van lang geleden.
Iemand waar ik niks meer bij voelde.…

Laat ik ‘m maar gedag zeggen.
Er was wat voorgevallen.
Een onenigheid.
Niet iets om over naar huis te schrijven.
Dus ik zag hem.…

Ik voelde mij ongewenst.
Een persona non grata.
Ik kon doen en laten wat ik wou.
Ik kon hoog en laag springen.
Ik kon haar appen.…

Er zat een vlek in het matras.
Waarvan weet ik niet.
Ik begon te denken.
Nee, zij kon het niet zijn.
En zij ook niet.…

De NS deed stoer.
Althans, dat vond ik.
Ik stond te wachten op het station.
Ja, wat doe je daar anders.
Dus ik keek af en toe.…

Ze zijn bezig.
Hiernaast.
De boel schoonmaken.
Ik had het je verteld toch.
Van dat lijk.
Mijn buurman.
Iemand zonder nabestaanden.
Hij is inmiddels al begraven.…

Ik zag een man het gas laag zetten.
Een man in z’n keuken.
Hij droeg een hemd.
Een blauwe broek.
En had een bierbuik.…

Ik zag ze.
Haar en d’r vriendin.
Ze liepen in ’t park.
Het was donker.
Ik zag alleen hun silhouetten.
Haar vriendin herkende ik aan dat stugge.…

Ik heb de laatste deur.
Op de galerij.
Eerst moet je langs alle andere deuren.
Meestal doet het mij niks.
Maar soms.
Soms dan doet het zeer.…

Ik liep door haar straat.
Zou ze er nog wonen?
Om toch een soort van in de buurt te komen.
Had ik haar muziek opgezet.…

Ik liep langs een leslokaal.
En er gebeurde iets.
Niet daar.
In dat lokaal.
Daar gebeurde niet veel.
Een man gaf les.
Althans, dat zag ik in de gauwigheid.…

Ik was onder de mensen.
En wat voor mensen.
Echte mensen!
Je weet, ik treed weleens op.
Dan draag ik voor.
En ik probeer dat dan zo goed mogelijk te doen.…

Zij wordt directeur.
Waar weet ik niet.
Maar zij wordt ‘t.
Hoe ze liep.
Hoe ze keek.
Het zit er gewoon in.
Het kan niet anders.…

Wat zal ik doen?
Als ik ‘m opeens zag.
Die paddenstoel.
Ik bedacht ’t me gisteren.
Op een dag die niet stuk kon.…

Op mijn werk hangt een spiegel.
Een ouwe.
Een hele ouwe.
Vier honderd jaar oud.
Fascinerend, vond ik.
Ik zei het tegen een collega.…

Ik zal er geen zin meer in hebben.
Mee naar een beurs.
Hij opperde ’t laatst.
Die oud-collega.
Joh, je kan zo mee.…

Ik keek achterom.
Niemand zag me.
Het kon.
Ik kon doen en laten wat ik wou.
Daar had ik namelijk zin in.
Om mij uit te leven.…

Ik stond perplex
Of nee ik zat.
In een zaaltje.
Een man trad op.
Hij was zichzelf.
Of in ieder geval.
Wie hij wilde zijn.…

Je hebt hier zo’n leuk stukje.
Net mooi.
Niet dat er veel te zien is.
Hoewel.
Wie goed kijkt.
Het viaduct natuurlijk.
Een waar kunstwerk.…

Ik had vijf euro in mijn portemonnee.
Hij brandde al een tijdje.
Ik moest en ik zal ‘m uitgeven.
Maar niet aan iets onbenulligs.…

Het was allemaal decor.
Waar ik gisteren was.
Ik nam een duik in mijn verleden.
De kroeg.
Ik zag een vriend.
Ja, dat is hij nog.…

Ik heb het ook weleens geprobeerd.
Met een lp in de trein staan.
En dan hopen dat je aangesproken werd.
Mij lukte het wel.…

Zo’n dag vliegt voorbij.
En wat heb ik nou helemaal gedaan?
Ja, ik ben opgestaan.
Vervolgens heb ik koffiegezet.
Dat weet ik ook nog.…

Iedereen was lief.
Ik was ergens waar dat te doen gebruikelijk was.
Ik probeerde ook lief te zijn.
Lachend kwam ik aangelopen.
Niet te overdreven natuurlijk.…

Ik kwam een kennis tegen.
In een tunneltje.
Hier, onder het spoor.
Hij zwalkte.
Keek wat schuldbewust.
Alsof hij zich schaamde.
Het was inderdaad nog wat vroeg.…

Ik zag ‘m weer ‘ns liggen.
In de schappen.
De geodriehoek.
Ik kreeg het er gewoon weer Spaans benauwd van.
De rillingen liepen gelijk over mijn rug.…

Ik wou in het park plassen.
Van hem mocht het niet.
Dat doe je toch niet, zei hij.
Waarom niet, dacht ik.
Een parkje verscholen achter huizen.…

Het moet een telleurstelling zijn geweest.
Dat ik er niet was.
Misschien had hij er op gerekend.
Maar echt, ik wou wel.
Ik had het mij voorgenomen.…

Ik had wel willen schreeuwen.
Gisteren.
In de supermarkt.
Wat ik allemaal zag.
Of wat ik eigenlijk niet zag.
Wat ik had willen zien.…

Ik zag een man.
Een mannetje.
Een dominant heerschap.
En z’n vrouw.
Ze waren er een dagje eropuit getrokken.
Met z’n twee.
Dat deden ze anders nooit.…

Ga eens recht zitten!
Ik hoorde het al heel mijn leven.
Je lijkt wel een schooier!
Ik voelde mij klein worden.
Mijn adem stokte.…

Zo moet André Hazes zich ook gevoeld hebben.
Zo ongeveer dan.
Zoals ik mij nu voel.
Ze is ervandoor.
Ze wilde niet meer.…

Ze zal mij best weleens in de trein hebben zien zitten.
En gedacht hebben, kijk, daar zit ie dan.
Misschien dat ze haar vriend aanstootte.…

Er lag een blikje op de grond.
Moest ik het oprapen of niet.
Was ik de aangewezen persoon?
Iemand had het weggegooid.
Weggetieft.…

Ik heb de gordijnen gesloten.
Zo hou ik de zon buiten.
En blijft het binnen koel.
Althans, dat is de bedoeling.
Echt werken doet het niet.…

Ik zei, dag lieverd.
Tegen een mevrouw op de tv.
Ik zei het hardop.
Ik stond er zelf van te kijken.
Meende ik dit nou?…

De melancholie leunde zwaar op mij.
Het is nu minder.
En soms is het zelfs weg.
Gelukkig.
Dan is de supermarkt gewoon weer een supermarkt.…

Moest ik wat zeggen?
Hem aanstoten.
Had ik soms een knikje moeten geven.
Ik deed geen van alle.
Ik pakte wat ik nodig had.…

Ze vond ze suf.
Ja, dat waren ze ook wel.
Mijn schoenen.
Maar ik had gewikt en gewogen.
De hele middag door de stad gelopen.…

Het ging over een meloen.
Of ik die dan lekker vond.
Ja, zei ik.
Best wel.
Maar dat ding aan stukken snijden.
Dat vind ik een gedoe.…

Ik zei dat ik moest werken.
Tegen de uitbaatster.
Dat zeggen vond ik wel wat hebben.
Ja, ik ging er toch voor zitten.…

Ik kon gaan zwemmen.
Als ik wilde.
Er was even verderop een buitenbad.
Met alle toeters en bellen.
Ik reed erlangs met de bus.…

Er lag een man op de gang.
Languit.
Hij lag te slapen.
Te snurken lag ie.
Niet te zuinig.
Iedereen kon meegenieten.
Ik moest over hem heen stappen.…

Ik vroeg de weg.
Ik had ook op mijn telefoon kunnen kijken.
Maar die had geen bereik.
Dat heeft ie weleens.
Hij is er soms even niet bij.…

Ik durfde het niet.
Op zo’n step.
Die dingen die je overal ziet.
In elke stad zowat.
Van die elektrische steppen.
Dat is in.…

Ik zit in een kamertje.
Gehuurd via zo’n instantie.
Het ging allemaal voorspoedig.
Een paar drukken op mijn telefoon.
En het was geregeld.…

Op vakantie gaan is leuk.
De voorpret en zo.
Die je ervan hebt.
Het uitzoeken.
Het regelen.
Ik kan er uren zoet mee zijn.…

Moet je dan wat geven?
Dat vroeg ik mij dus af.
Toen ik vanmorgen vroeg langs een zwerver liep.
Een verschoppeling.
Iemand die niet meer meetelde.…

Ik ben geen autorijder.
Maar soms komt het zo uit.
Dat ik daar dan ben.
In een benzinestation.
Ik rij eens met iemand mee.…

Ik werd laatst een vent genoemd.
Geen jongen.
Of kerel.
Zoals ze hier zeggen.
In Drenthe.
Nee, ik was een vent.
Een echte.…

Op tafel staat een leeg potje kappertjes.
Kappertjes in azijn.
Ik heb het potje omgespoeld.
En er een bloemetje ingezet.
Normaalgesproken gooi ik zo’n potje weg.…

Sommige mensen hebben dat.
Een duffe uitstraling.
Ik ook weleens.
Dan zie ik mijzelf op een foto terug.
En dan denk ik tja.…

Ik was blij dat ik niet in zijn schoenen stond.
De schoenen van de barman.
Ik zag hem ja zeggen.
En soms zei hij nee.…

Ik vind het verbazingwekkend.
Hoe ze dat dan doet.
Zo’n knoop in d’r haar.
Het is een slag, zal ze waarschijnlijk zeggen.
Wanneer ik het haar zal vragen.…

Ik las dat iemand was overleden.
Iemand die ik niet kende.
Maar goed.
Ik keek toch effe.
Misschien kende ik hem zijdelings.
Maar dat was niet het geval.…

We zaten er wat verslagen bij.
Bedeesd.
Er werd niet veel gezegd.
Ik opperde wat.
Misschien kon ik niet goed tegen de spanning.…

Ik fietste.
En daar was het weer.
Dat beklemmende.
Alles was mooi.
Het was prachtig.
Werkelijk.
De lucht.
Het gras.
De geur.
Daar lag het niet aan.…

Ik heb een printer.
Mijn zoveelste.
Ook deze is er mee uitgescheden.
Hij heeft de geest gegeven.
Althans, zo lijkt het.
Hij weigert dienst.…

Ik liep door Leeuwarden.
Er was iets gaande.
Een kunstproject.
Mensen liepen met dingen te sjouwen.
Grote bakken met planten daarin werden van de ene kant van de stad naar de andere kant geduwd.…

Nee, het gaat lekker.
Vriendin en zo.
Een huisje.
Werk.
Ja, en op vakantie binnenkort.
Een maand ja.
Een maand weg.
Met de trein inderdaad.…

Ik werd wakker in Amsterdam.
Vanochtend.
Ik was er mee in mijn nopjes.
Steeds dichter bij de bron.
Zoiets dacht ik.
En waar dat dan is?…

Ik liep over een laan.
Een allee.
In Antwerpen.
Aan weerszijde stonden gebouwen.
Paleizen leken het wel.
Een decor van iets.
Een filmset.…

Ik zit in dit lichaam.
Ik beseft het soms opeens.
Ben ik dit?
Ja, dit ben jij.
Iets of iemand zegt dat.
Waarschijnlijk is ik dat.…

Ze trok een gezicht.
Alsof ze in een citroen had gebeten.
Haar ogen knepen samen.
Haar mondhoek trok omlaag.
En waar ging het nou helemaal over?…

Ik wilde dansen.
En liep hier over de dijk.
Of hoe dat ding ook heten mag.
Een soort van heuvel.
Daarnaast de Hoogeveense Vaart.…

Ik zei haar dat ik het wilde.
Een keer een film kijken met ‘r.
Een goeie.
Een Franse film ’t liefst.
Uit de jaren zeventig.…

Ik luisterde gisteren naar Olivia Newton-John.
Hopelessly devoted to you
Daar moet je iets mee hebben of niet.
Ik heb er iets mee.…

Ik zou op reis gaan.
Een maand.
Hup, weg.
In m’n eentje.
Heel Europa door.
Gaan en staan waar ik wil.
In mijn hoofd speelde het zich al af.…

Je hebt hier een brandtrap.
Ik neem ‘m weleens.
Wetende dat het niet mag.
Dan gaat de buurvrouw klagen.
Het is een ijzer ding.…

Ik lag ff te niksen.
Mijn zonden te overdenken.
Het zijn er niet meer zoveel.
Op één hand te tellen misschien.
Effe kijken.…

Ik zag een jongen lopen.
Hij liep met een gitaarkoffer.
Ik vroeg mij af of hij daadwerkelijk gitaar speelde.
Of dat hij het gewoon leuk vond om met een gitaarkoffer te lopen.…

Ik had mij net geïnstalleerd.
Mijn jas uitgedaan.
M’n M&M’s tevoorschijn gehaald.
En toen kwam zij aanlopen.
In eerste instantie een schim.
Iets wat in mijn rechterooghoek voorbij zoefde.…

Je had moeten zien wat ik zag.
Mensen die onderweg waren.
Geen idee waarheen.
Ik heb het ze niet gevraagd.
Maar het had iets komisch.…

Ik zat bij de Starbucks.
Daar zit ik anders nooit.
Mij te hip.
Maar het kwam zo uit.
Trein gemist.
Koud.
Dus dan maar daar heen.…

Ik zag een man.
In z’n hand een tasje.
Zo’n linnen.
Wat zal erin hebben gezeten?
Een pakkie brood.
Van die papieren zakdoekjes.…

Ik heb een puist boven mijn oog.
Die komt af en toe om de hoek kijken.
Zo van hallo, hier ben ik weer.…

De dinsdagmiddag.
Ik heb er geen goeie herinneringen aan.
Die weg naar huis.
En dan afwachten wat ik aantrof.
Hoe zou de sfeer zijn.…

Ik zat op het toilet.
Ergens.
Ik dacht.
Wat als je hier nou woont?
Dat dit het is.
Af en toe mag je er eens af.…

Ik heb een wens.
Ik zou graag dichtbij een supermarkt willen wonen.
Om de hoek het liefst.
Of nog beter.
Met uitzicht op.…

Ik praat met merels.
Gisteren betrapte ik mijzelf er weer op.
Ik zei hoi.
De merel zei uiteraard niks terug.
Maar wegvliegen deed hij ook niet.…

Ik zei er wat van.
Ik vond het niet kunnen.
Die man in de trein.
Een jongen dacht ik eerst.
Ik hoorde hem bellen.…

Ze zei dat m’n jas niet stond.
Ze zei het terloops.
Ze stipte het even aan.
Zal ze erbij na hebben gedacht?
Toen ze het zei.…

Hij wankelde.
Een man die mij tegemoet liep.
Gaat ‘t, vroeg ik.
Ja hoor, niks aan de hand, zei hij.
Ik liep een beetje te dromen.…

Ik hield mij aan de reling vast.
Zocht steun.
Lopen ging niet meer.
Zelfs zwalken was te veel gevraagd.
Mij eigen staande houden.…

Hij is te huur.
Die theekoepel.
Ja die ja.
In het Wilhelminapark.
Ik heb weleens geïnformeerd.
Ik dacht, dan ga ik er zitten.…

Ik ben jaloers af en toe.
Op anderen.
Wat ze bereiken.
Dan denk ik.
Kijk mij nou.
Zit ik hier.
Met mijn ziel en mijn zaligheid.…

Ik kan haar bellen.
Maar dat durf ik niet goed.
Hoi, eh …
Ik vroeg mij af of …
En dan sla ik hoogstwaarschijnlijk dicht.…

Je moet er in de stemming voor zijn.
Voor kerkklokken.
Soms kick ik erop.
Heerlijk, denk ik dan.
Vooral op zondag.
Of een doordeweekse dag.…

Ik zag mensen oesters eten.
Doe niet zo raar, dacht ik.
Met je oesters.
En het dan zeker morgen op je werk vertellen.…

Je ziet ze steeds vaker.
Mensen met witte schoenen.
Gympies.
En dan nette kleding erboven.
Een rok.
Een broek.
Een broekpak.
Maar vooral die schoenen.…

Of ik een pistool wilde kopen.
Dat vroeg ie.
Een man, ooit.
Ik zat in een café.
Hoe oud was ik?
19, schat ik.…

Ik deed uit de hoogte.
Ik zei dat ik een vergadering had.
Het gaat er even niet om tegen wie.
En waarover.
Maar hoe ik het zei.…

Ik zat in een zaaltje.
Koffie werd geserveerd.
Thee ook als je wou.
Koekjes lagen er.
Het kon niet op.
Goedbeschouwd.
Nee, pak maar hoor.…

Ik wil schoenen verkopen.
Als je het dan hebt over een guilty pleasure.
Of bucketlist.
Wat ik trouwens vreselijke woorden vind.
Maar dat terzijde.…

Ik had ook zo’n hoofd.
Ongeveer dan.
Ik zag ‘m fietsen.
Een man waar ik enige gelijkenis mee vertoonde.
We zeiden elkaar gedag.…

Eerder stond er een bankje.
Dat is nu geloof ik weg.
Of hij staat er weer?
Nou ja, doet er niet toe.
Die plek.…

Ja, natuurlijk.
Natuurlijk zou ik dat willen.
Graag zelfs.
Zet mij maar een pet op!
We hadden het over dat brugwachtershuisje.
Of ik dat dan wou.…

Het wordt nu gerenoveerd.
Dat voormalige schoolgebouw.
Stad & Esch.
Er komen woningen.
Alleen de gevel staat er nog.
Heel Meppel heeft er les gehad.…

Ik kijk graag.
Dat is bekend.
Ik kijk het mooie er vanaf.
Of ik denk het er juist bij.
En waar kan dat beter.…

Het heeft van die vreemde ramen.
Dat gebouw.
Waar de ING zat.
Net of ze je aankijken.
Je iets willen zeggen.
Hey, vergeet je mij niet.…

Het Drukkerijmuseum.
Ik was er eens.
Op zo’n dag dat ik niet wist wat ik met mijzelf aan moest.
Die dagen heb je soms.…

Het staat er als een huis.
Dat ding.
Die gasfabriek.
Waarvan de schoorstenen ontbreken.
Maar die zullen er vroeger wel aangezeten hebben.
Mij bekruipt er dan altijd zo’n gevoel.…

Je kan er zo lekker zitten.
In de zomer, bedoel ik.
In de winter niet.
Dan moet je daar niet zijn.
Dan is ze dicht.…

De Lord.
Iedereen kent het.
Naast Herberg ’t Plein.
Dat ken ik dan weer.
Ik drink er weleens koffie.
Doorzakken doe ik er niet.…

Ik heb geen rijbewijs.
Niks voor mij.
Gaat mij te hard.
Als je effe niet oplet …
Boem!
Desalniettemin.
Ik ben graag in parkeergarages.…

Mijn ome Chris.
Dat is het eerste waar ik aan denk.
Bij kerst.
Dat hij altijd bij ons aan tafel zat.
En niet veel zei.…

Nee, ik heb het niet over het Kaaspakhuis.
Ook niet dat gebouw ernaast.
Maar effe verderop.
Daar vind ik het zo somber.
Dat vond ik ook al toen die kerk er nog stond.…

Die lift.
Dat is ook een verhaal.
Die lift op het station.
Niemand durft er meer in.
Ik kijk wel linker uit.
Hoorde ik mensen zeggen.…

Ik had honger.
Of nee, ik had trek.
Ik moet wel eerlijk zijn.
Ik had zin in iets.
Wat ik niet kon betalen.…

Hij zal er vaak doorheen zijn gefietst.
Door dat tunneltje.
Op zoek naar zijn geluk.
Wetende dat hij iets stiekems deed.
Waar zijn ouders vermoedelijk iets van vonden.…

Ik zag hem staan.
Voor de Total.
Dat tankstation.
Waar je boven kan wonen.
Hij was niet aanspreekbaar.
Zonde, dacht ik.
Van zo’n gozer.…

Niet hij moest worden opgenomen.
Maar zij!
Dat schreeuwde hij uit de ambulance.
Volgens een vriend.
Die ertegenover woonde.
En mij erop attendeerde.…

Hij kon wel een sfeer creëren.
Die vriend aan de Thorbeckelaan.
In z’n doorzonwoning.
Ik zat er graag.
We zaten allebei in hetzelfde schuitje.…

In het Wilhelminapark liepen ze.
Mannen zonder vaste woon of verblijfplaats.
Vluchtelingen.
Eentje zei er gedag.
How are you, zei ie.
Goed, goed, zei ik.…

Wanneer ben je cool?
Aan welke standaard moet je voldoen?
Toen ik hem zag moest ik daaraan denken.
Die man op leeftijd in het zwart.…

Er reed een brommer over de Parralelweg.
Onder de Bekinkbaan door.
Het echode lekker.
Die knalpijp van ‘m.
Ik werd er als het ware wakker door.…

Ze zocht iets in haar tas.
Die vrouw.
Die over de Prinsengracht liep.
Maar of ze nou werkelijk iets zocht?
Ik betwijfel het.…

Een vriendin kwam langs.
Het leek haar wel weer eens leuk.
Meppel.
Ze was er lang niet geweest.
Ik vroeg waar ze zin in had.…

We zaten op een rij.
De Daltons, grapte ik nog.
Vier dichters.
Of waar we dan voor door moesten gaan.
Mensen die zich iets in hun hoofd haalden.…

Alles was lelijk.
Die dagen heb ik soms.
Gisteren bijvoorbeeld.
Ik liep in Zwolle.
Nou is Zwolle niet lelijk.
In tegendeel.
De Sassenpoort.…

Raar hoe dat dan werkt.
Dan zie ik het helemaal voor me.
Dan ben ik al getrouwd en zo.
Die kinderen neem ik dan voor lief.…

Hij had het over het Galmanspad.
Ik had geen idee.
Ik dacht waar heeft ie het over.
Galmanspad?
Ik vond het meteen een mooie naam.…

Af en toe benauwt het mij.
Bouwmarkten.
Als ik het logo alleen al zie.
Maak niet uit welke.
Ik haat ze allemaal.
Of haten.…

Het elastiek is eruit.
Van m’n sok.
Knap irritant.
Hij zakt steeds naar benee.
Ik kan ‘m wel omhoog hijsen.
Maar het heeft geen zin.…

Wat weet ik van haar?
Niks eigenlijk.
Ja, ze is knap.
Sprookjesachtig mooi.
En volgende week gaan we uit.
Of die week daarop.…

Ze deed de PR.
Waarvan zei ze niet.
Ook niet naar acht keer vragen.
Dus je doet de PR, probeerde ik nogmaals.
Waarvan dan?…

Die flat.
De rillingen lopen over mijn rug.
Soms.
Maar niet altijd.
Vaak vind ik ’t er ook mooi.
Dan kan ik er wel een half uur blijven staan.…

Hoewel ik zelf ook alleen eet.
Bijna dagelijks.
Zag ik een man ook alleen zitten.
Hij zat aan een tafel.
Een wat sjiekere dan ik heb.…

Ik liep naakt op een feestje.
Een receptie.
Georganiseerd door een vriendin.
Voor haar zakenrelaties.
Er hing een informele sfeer.
Dus ik kon wel wat maken.…

Misschien zei ik dingen waar ik mij voor schaamde.
Ooit.
Maar dat is verleden tijd.
Dat zei ik ook.
Daar doen we niet meer aan, zei ik.…

Mijn moeder woont in een flatje.
Net zo’n flatje als ik heb.
Maar zij woont in Den Haag.
En ik in Meppel.
Haar flatje heeft een keukentje apart.…

Ik moest optreden.
In Werkendam.
Daar kom je anders ook nooit.
Nu wel.
Ik moest een dijk op.
En dan halverwege ergens naar rechts.…

Gisteren was ik zomaar vrolijk.
Het begon bij mijn buurman.
Ik zei ‘m gedag en vroeg hoe het ging.
Het ging goed, zei hij.…

Ik schudde hem de hand.
Die man.
Een kunstenaar.
De Rembrandt van onze tijd.
Ik zat in de kantine.
Las de krant.
Of ik keek op mijn telefoon.…

Ik had een ontstoken teen.
Of die heb ik nog steeds.
Het gaat maar niet over.
Dus ik naar de huisarts.
Die had geen tijd.…

Ik kan er slecht tegen.
Wanneer ik genegeerd wordt.
Dat zei een vriend.
Nou, zei ik.
Ik ken het.
Ik had het ook laatst.…

Ik liep langs dat veldje.
Waar ze toen een woord gebruikte.
Wat mij nu even ontschoten is.
Ze voelde zich vies.
Daar kwam het op neer.…

Ik had het erover.
Met een collega.
Hoe ik mij voelde.
Redelijk, zei ik.
Dat ik ietwat gespannen was.
Over een optreden.
Ja, je leest het goed.…

Sfeer is er niet.
Maar geen sfeer is ook sfeer.
Je kan er patat kopen.
Een frikandel.
Of een kroket.
En eierballen natuurlijk.…

Ik keek of ze gelukkig was.
Dat was ze.
Tot op zekere hoogte.
Dat meende ik te zien.
Bij mij was ze blijer.…

Ik won ooit een prijs.
Twee hoofdkussens.
Ze lagen niet lekker.
Ik heb ze weggegeven.
Ze hadden ze blijkbaar nog liggen.
Die dingen.…

Ze heeft wel wat.
Maar ik durf niet goed.
Hoe ze naar mij kijkt bijvoorbeeld.
Alleen ik moet het voortouw nemen.
Het moet van mijn kant komen.…

Ik heb er wel een.
Een broodtrommel.
Maar ik durf nog niet goed.
Anderen denken er misschien niet bij na.
Die staan er niet zo bij stil.…

Zal ze dood zijn?
Nee, toch.
Ze dronk wél.
Maar niet dat je zegt van …
Een paar glaasjes slechts.
Niet om over naar huis te schrijven.…

Zou hij nog steeds voor z’n zaak zitten?
Z’n koninkrijk.
Z’n imperium.
Waar hij kamers verhuurde.
Een café runde.
En iedereen een oor aannaaide.…

Hij lijkt mij geen autorijder.
Die vriend.
Meer een type zoals ik.
Met z’n gedachten soms ergens anders.
En dat kan niet in het verkeer.…

Ik zat mijzelf in de weg.
En nog steeds.
Het is nog niet over.
Ik weet niet wat ik met mijzelf aan moet.…

Ze was een gedaante.
Een schim.
Ik daalde de trap af.
Zij besteeg ‘m.
En schrok vervolgens.
Nergens voor nodig, zei ik.
Niet schrikken.…

Ze lacht.
Maar nooit voluit.
Altijd houdt ze zich in.
Net of ze blokkeert.
Alsof er iets is.
Dat het niet mag ofzo.…

Hij liep met een doos.
Waar z’n laatste spullen inzaten.
Zo leek het.
Alsof ie ontslagen was.
Nou ken ik hem al een tijdje.…

Zodra ik mijn kans schoon zie.
Dan doe ik het.
Dan vraag ik het gewoon.
Ik heb niks te verliezen.
Zij wel.
Haar hele hebben en houwen.…

De serveerster had spataderen.
Het viel mij op.
Terloops.
Toen ik met een vriendin aan een tafeltje zat.
We haalden ouwe koeien uit de sloot.…

Ik haal het steeds door elkaar.
Fascinatie en vaccinatie.
Het scheelt ook niet veel.
Een paar letters.
Maar goed, ik moest ook.
Ik werd gefascineerd.…

Met geruite overhemden heb ik dus niks.
Die zal je mij nooit zien dragen.
Of er moet iets verkeerd gegaan zijn in mijn leven.…

Henk?
Hij had het over Henk.
Henk, zei ik?
Welke Henk?
Henk, van je weet wel.
Oh, Henk!
Die Henk!
Het kwartje viel.…

Ze rookte nog, zag ik.
Van die lange dunne sigaretten.
Die ze toen ook rookte.
Destijds.
Toen wij wat hadden.
Ja, wat hadden we eigenlijk?…

Eerst dacht ik.
Nou, ik zie wel.
Ik zie wel wat ervan komt.
Ik ging er heen.
Verwachtte niks.
Zij praatte.
Zoals ze praten moest.…

Ze was een cowboymeisje.
Daar had ze het meest van weg.
Jane Fonda, zoiets.
Ze was er in ieder geval geknipt voor.
Haar rol in die bar.…

Ik heb eigenlijk alles.
Behalve één ding.
Een washandje.
Ik loop er steeds tegenaan.
Dan sta ik onder de douche.
Of ik steek mijn kop onder de kraan.…

Ik at champignonsoep.
Er was niks anders.
Ja, ik had naar de supermarkt gekund.
En dan had ik kunnen kopen wat ik wilde.…

Gisteren wist ik niet welke dag het was.
Werkelijk niet.
Ik liep de stad in.
Ik meen dat ik een kopje koffie ging drinken?…

Hij praatte en hij praatte maar.
Aan een stuk door.
Over hoe goed hij was.
Het kon niet op.
In alles was hij de beste.…

Ze bijt nagels.
Dat deed mijn ex ook.
Nagelbijten.
Ik maak mij er ook schuldig aan.
Dus ik oordeel niet.
Ik zeg er niks van.…

Ik had de lift kunnen nemen.
Maar ik nam de trap.
De lift had makkelijker geweest.
Vanzelfsprekend.
Alleen er stond iemand in.
Ik had meegekund.…

Ik zat op de tocht.
En ik zei er wat van.
Dat het tochtte.
Zonder het te vragen stond ik op.
En ging nu naast haar zitten.…

Ik had er altijd willen blijven zitten.
In dat Duitse café.
Ik maakte daar een tussenstop.
En voelde mij er welkom.
Waar dat nou aan lag?…

Het was foute boel.
Maar leuk was het wel.
Feestjes waar punkers kwamen.
En ander gespuis.
Daar kwam je niet.
Zo was de gedachte.…

Ik denk vaak dat ik wat win.
Dat denk ik erg vaak.
Deze maand gaat het gebeuren.
Hèhè, denk ik dan.
Kan ik eindelijk mijn droom verwezenlijken.…

Het is toch eng.
In een keer iemand aan je deur.
Wanneer je het niet verwacht.
Ik lag net.
Op de bank weliswaar.…

Ik zag de moeder van.
Althans, volgens mij was ze het.
Die vader kon niet missen.
Die was als twee druppels water.
Ok, dus dat waren zijn ouders.…

Muziek van Toots Thielemans.
En dan naar buiten kijken.
Bestaat er iets mooiers?
Ik denk van niet.
Als je het dan hebt over melancholie.…

Ik kamde mijn haar.
Dat was lang geleden.
Meestal zit het vanzelf.
Ik hoef er niet veel voor te doen.
Maar gisteren deed ik het dan weer eens.…

Ik hoop haar even te zien.
Al was het maar een glimp.
Even hallo zeggen.
Het hoeft niet eens wat voor te stellen.…

Had ik soms wat van iemand aan?
Ik kon zo gauw niks bedenken.
Maar ik werd aangestaard.
Ik keek naar mijn gulp.
Stond die soms open?…

Het is een soort toveren.
De trein nemen zonder doel.
Zomaar ergens heen.
Waar je niet per se hoeft te zijn.
Zo was ik ineens in Nijmegen.…