Ik zat op een toilet in Zutphen.
Wat een mooie eerste zin.
Zo zie je ze niet vaak.
Hij kwam zomaar bij mij op.
…

Alles is altijd leuk.
Het is haar stopwoordje.
Ben je naar de kapper geweest?
Oh, wat leuk!
Waar woon je dan?
Oh, daar!
…

Haar kende ik.
Hem niet.
Een goedzak.
Die er was ingetrapt.
Ik had het ook kunnen zijn.
Hem.
Maar ik gaf tegengas.
Hij niet.
…

Die woonkamer.
Hoe je erbij zat.
In je rotanstoel.
Alsof je Mata Hari was.
Nou had je er wel iets van weg.
In mijn beleving.
…

Een rij huisjes werd gesloopt.
Ze deden er niet meer toe.
Kon dat niet wachten?
Ik wilde nog even.
Even herinneringen ophalen.
Ik had er sporen liggen.
…

Ik heb een koortslip.
En daarnaast ook nog een puist op mijn neus.
Ik word er ouderwets onzeker door.
Maar goed.
Gedurende de dag vergeet je het.
…

Hij joeg mij weer de stuipen op het lijf.
Die man.
Die ergens de scepter zwaait.
Ik ga niet zeggen waar.
In een supermarkt.
…

Ik was in Breda.
Of het was Den Bosch?
Ik kan die twee nooit uit elkaar houden.
Ik was daar in een hotel.
…

Ik zag een man staan.
Op het station.
Hij leek op een verre neef.
Die ik nooit meer spreek.
Die in de aandelen zat.
…

Hoe wordt je een man met zo’n hoedje?
Ik vroeg het mij af.
Ik zag er namelijk een.
Een echte.
Een echte man met zo’n hoedje.
…

Ik huilde.
Het was lang geleden.
Ik had een film gezien.
Iemand ging dood.
Daarna was ie afgelopen.
En daar zat ik.
Op mijn bankstel.
…

Ik werd rondgereden.
In de stadsbus.
Hij ging eerst om.
Ik ergerde me.
Verdomme, dacht ik.
Je rijdt verkeerd.
Ik zei niks.
Het zal wel zo horen.
…

De buurman schrok.
Hij stond nietsvermoedend in zijn postvakje te kijken.
En ik zei hallo.
Of misschien zei ik goeiemorgen.
Daar wil ik van af zijn.
…

Ik had mij aan moeten melden.
Dat was mijn voornemen.
Maar ja, dat vergeet je dan.
Dingen aan mijn hoofd.
Niet noemenswaardige.
Hoewel.
…

De hele dag staat de tv aan.
Dat moet hij zelf weten.
Het is mijn pakkie-an niet.
Hij doet maar.
Of eigenlijk doet hij niks.
…

Hij stapte in een Ford Escort.
Zijn Ford Escort.
Die was duidelijk van hem.
Nou was hij niet cool.
In de zin van wat cool tegenwoordig is.
…

Het kwam zomaar bij mij op.
Een herinnering.
Aan een camping.
Ik werkte er.
Deed daar van alles.
Ik was tuinman.
Controleerde kaartjes.
…

Je hebt hier beneden zo’n hal.
Met een elektrische schuifdeur.
Waar je een sleutel voor nodig hebt.
Uiteraard.
Anders kan iedereen zomaar naar binnenlopen.
…

Ik was in Emmen.
Opzoek naar sokken.
Nergens sokken te krijgen.
Er was markt.
En ik had het kunnen vragen.
Maar ik was een vreemde eend in de bijt.
…

Wat zou er toch allemaal in die gebouwen gebeuren?
In die industriegebieden.
Waar mensen ’s ochtends aankomen.
En ’s avonds weer vertrekken.
Ik weet het wel een beetje natuurlijk.
…

Ik hoorde mensen lachen.
Volgens mij lachten ze om iets flauws.
Waar ik persoonlijk niet om zou lachen.
Misschien dat ik alsof zou doen.
…

Het is er.
Het is er ook als ik er niet ben.
Sommige plekken.
Daar dacht ik als kind al over na.
Dat er plekken zijn die bestaan.
…

Oh, is die ook dood?
En dan haal je je schouders op.
Of je toont iets van medeleven.
Maar er echt bij stilstaan.
…

Ik was een man die keek tot hij wat zag.
Ik was mij er terdege van bewust.
Van wat ik aan het doen was.
…

Ze zei all right.
En was niet van hier.
Of sinds kort pas.
Ze vroeg de weg.
Waar het station was.
Die kant, zei ik.
…

Ik moest iets vouwen.
Ogenschijnlijks iets heel simpels.
Een klusje van niks.
Kind kon de was doen.
Het speelde zich af op mijn werk.
…

Ik was bij de groenteboer.
Laat haar het maar niet horen.
Dat ik haar groenteboer noem.
Of groenteboerin.
Nee, zij was een biologisch verantwoord onderneemster.
…

Ze had eczeem in haar gezicht.
Een vrouw die ik verder niet ken.
Maar die hier dan weleens voorbij sukkelt.
Ik heb altijd met haar te doen.
…

Ik moest ooit een heilige uitladen.
Ja, je zal wel denken.
Een heilige uitladen?
Maar het is echt gebeurd.
Ik klets niet uit mijn nek.
…

Aangezien je er af en toe toch eens uit moet.
Besloot ik op het station een bakkie koffie te kopen.
En in een trein te gaan zitten
Een stilstaande trein welteverstaan.
…

Ik wist het meteen.
Toen ik die foto zag.
Niet te vertrouwen die gast.
Dat ze dat dan niet ziet hè.
Dat zie je toch zo.
…

Misschien is ze bij de bevalling wel overleden?
Ik hoor nooit meer iets van haar.
Op internet is niks van haar te vinden.
…

Ik heb een groen mutsje.
Ooit gekregen van een vriend.
Toen hij nog in zijn caravan woonde.
Er door zijn vrouw was uitgezet.
…

Hij zei wat ik al wist.
Maar onaardig was het niet.
Wat hij zei.
Hij zei dat het misschien wel allemaal nodig was geweest.
…

Je bent mijn type niet.
Sorry dat ik het zeg.
En misschien zit ik er naast hoor.
Dat zou kunnen.
Ik zit er wel vaker naast.
…

Ik zag een man die moeilijk keek.
Zorgen, dacht ik.
Die man heeft zorgen.
En ook was hij te volwassen.
Naar mijn mening.
…

Ik had ooit een affaire.
Dat was wat.
Nou.
Dat je dat dan kan zeggen.
Dat je dan een affaire hebt gehad.
Ze was rijk.
…

Ik zoek een thermoskan.
Een beetje een goeie.
Niet zo een die ik nu heb.
Daar doe je koffie in.
En vijf minuten later is de koffie koud.
…

Hoofd in doos op straat gegooid.
Vanuit een flat.
Dat ook nog.
Niet netjes ergens neergezet.
Of begraven.
Nee, weg ermee.
Met dat hoofd.
…

Ik praat in mijzelf.
Sinds kort.
Ik sla kreten uit.
Oerklanken.
Het komt uit mijn binnenste.
Soms onverwacht.
Dan roep ik ineens iets.
…

Het zou zijn broer kunnen zijn.
De broer van.
Maar hij had niks van hem weg.
Misschien zijn beginnende kaalheid.
En dat hij ook bijziend was.
…

Je kan soms pijnscheuten voelen.
Maar er zijn ook scheuten waar je blij van wordt.
Die had ik dus laatst.
Gisteren om precies te zijn.
…

Ik ging laatst mijn oren uit laten spuiten.
En voelde toch iets van genegenheid.
Hoe ze keek.
En hoe zij mij dat bakje gaf.
…

Hij liep licht.
Tas over z’n schouder.
Niks aan hem te zien.
Op weg naar huis.
Waarschijnlijk.
Toch zaten hem dingen niet lekker.
…

Onverzorgd zou je misschien zeggen.
Zo zag hij eruit.
Lang haar.
Een broek met een laag kruis.
En een vriendin met problemen.
Ze liepen in de supermarkt.
…

Hij zei dus.
En ik zei dus.
Dus.
Ons stopwoordje.
We hadden ook niks te zeggen.
Er is niet veel aan zo hè, zei ik.
…

Jongen, wat kijk je treurig.
De buurvrouw in de bocht.
En ik voelde mij al niet zo geweldig.
Dus dit kon er ook nog wel even bij.
…

Ik liep door een wijk.
Een wijk in Amersfoort.
Met van die villa’s.
Waarvan ik dacht.
Waar doen ze het van.
Waarschijnlijk oud geld.
…

Ik was een schim.
Ze zal mij dus ook wel niet gezien hebben.
Ze was ook niet naar mij op zoek.
Ik ook niet naar haar.
…

Die man van Schalke ’04.
Huub Stevens.
Dat is me er ook een.
Die kop.
Daar deins je voor terug.
Ga nou niet moeilijk doen.
…