Hedendaags consumentisme

Je hebt hier zo’n leuk stukje.
Net mooi.
Niet dat er veel te zien is.
Hoewel.
Wie goed kijkt.
Het viaduct natuurlijk.
Een waar kunstwerk.
Als je erover nadenkt.
Je kan er onderdoor.
En je kan er overheen.
Dan effe verderop.
Dat water.
Een soort sloot.
Maar dan veredeld.
Die rij huizen.
Waar je ongezien naar binnen kan kijken.
Dat veldje.
Een grote woestenij.
Maar het heeft wel wat.
Honden doen er hun behoefte.
En dan die nieuwbouw.
Met die straat.
Ik sta mij er altijd te verbazen.
Nergens een stoep?
En dan heb je rechts dat tunneltje.
Die neem ik altijd als ik naar de Kwantum ga.
Of de Leen Bakker.
Dat zijn net musea goedbeschouwd.
Hedendaags consumentisme.
Je hebt er geen museumkaart voor nodig.
En je mag overal aanzitten.
Ik kom er graag.
Maar goed.
Meestal ga ik naar links.
Naar de Jumbo.
Of ik pak de Lidl.
Ook daar kan je je verwonderen.
Over de westerse mens bijvoorbeeld.
Hij loopt er in het wild.
En sommigen zijn zelfs aanspreekbaar.