Er stond een fles in de vensterbank.
Zou ze dan nog steeds?
Waarschijnlijk.
Sommige mensen leren het nooit.
Zij is daar een van.
Ik heb wel die hoop gehad.
Destijds.
Maar het was trekken aan een dood paard.
Ben met haar naar de dokter geweest.
Heb gezegd dat ik dan ook zou stoppen.
We zweerden erbij.
Maar goed.
Zij begon weer.
En ik uiteindelijk dan ook maar.
Want het was toch gezellig.
En eentje kon wel.
Wat kon ons het schelen.
Zij lachen.
Ik lachen.
Die vrienden lachen van dār.
Die allemaal op haar zak teerden.
De stumperds.
De meesten zullen wel overleden zijn.
En bij haar zal het ook niet lang meer duren.
Nog steeds die fles in de vensterbank.
Ongelofelijk.