Ik had wel willen schreeuwen.
Gisteren.
In de supermarkt.
Wat ik allemaal zag.
Of wat ik eigenlijk niet zag.
Wat ik had willen zien.
Mensen doe wat met je leven!
Maar niemand leek dat te doen.
Ja, ze deden boodschappen.
Ik ook.
Dat moet ik er gelijk bij zeggen.
Ik was echt niet veel anders.
Misschien had ik dat wel gewild.
Uit de band springen.
Mij onderscheidde.
Alleen liep ik er net zó bij.
Met mijn mandje op wieltjes.
Die ik achter mij aanzeulde.
Langs de sla.
En de koffie.
Er over nadenkend of ik het huismerk zal nemen.
Of toch die van de Douwe Egberts.
Zou iemand anders mij gezien hebben?
Of was iedereen in zichzelf gekeerd.
Waren ze niet met mij bezig.
En ik juist teveel met hun?
Trok ik mij hun lot aan.
Gaf ik ze weinig kansen.
Dacht ik soms dat ik het beter wist?
Ik zou je uit de droom helpen.
Ik weet het ook niet.
Maar wat ik wel weet.
Wat ik zeker weet.
Wat ik je wel door je strot zou willen douwen.
Mensen in godsnaam!
Doe wat met je leven!!