Je hebt hier beneden zo’n hal.
Met een elektrische schuifdeur.
Waar je een sleutel voor nodig hebt.
Uiteraard.
Anders kan iedereen zomaar naar binnenlopen.
Nou valt er bij ons niet veel te halen.
Maar toch.
Het idee.
Dat je dan enigszins veilig zit.
Dat geeft rust.
Of een soort van.
Wie slim is loopt gewoon even achter iemand aan.
En is dan ook binnen.
Maar goed.
Die elektrische schuifdeur.
Die je ook vanuit huis kan bedienen.
Wanneer er aangebeld wordt.
Zodat je niet helemaal naar beneden hoeft.
Iedereen heeft in huis zo’n intercom.
Met een schermpje.
Dan kan je zien wie er voor de deur staat.
Daar moet je wel hele goeie ogen voor hebben.
Want het beeld is korrelig.
Het is eigenlijk gokken.
AVRO’s Opsporing Verzocht uit 1983
Daar heeft het iets van weg.
Toen de techniek nog niet zover was.
Is het nou een man of een vrouw?
Je ziet een gestalte staan.
Het heeft iets weg van een mens.
Dus dan druk je maar op dat knopje.
En dan gaat die schuifdeur open.
Om maar even aan te geven hoe het werkt.
Maar nou zijn er ook mensen.
Die dus blijkbaar niks te doen hebben.
En ook hier in de flat wonen.
Die met pensioen zijn ofzo.
Of echt niet weten wat ze met hun leven aan moeten.
En die dus de godganse dag naar dat schermpje zitten te kijken.
Kijken wie eraan komt lopen.
En als het veilig is, drukken ze op het knopje.
Als ze denken die ken ik.
En nou kennen ze mij.
Daar ga ik dan maar even voor het gemak vanuit.
Dus ik heb nooit een sleutel nodig.
Ik heb daar mijn personeel voor.
Mensen die levensmoe zijn.
Dat kan niet anders.