Verdomme, dacht ik.
Klootzak.
Denk toch eens na man!
Je moet het zelf weten natuurlijk.
Het is jouw leven.
Maar hoe oud ben je nou?
Net zo oud als mij toch.
Misschien een paar jaar jonger.
En dan sta je in de rij bij de coffeeshop.
Je was veruit de oudste.
En je miste een paar tanden.
Eigenlijk zag je er niet uit.
Met je lange haar opeens.
Je ongeschoren kop.
En die winterjas.
Alsof je onder een brug gelegen had.
Heb je nou echt niks beter te doen in je leven?
Geef je nog steeds anderen de schuld.
Natuurlijk, er zijn duizend redenen te verzinnen.
Waarom het zo gelopen is.
Keer het tij man!
Neem het heft in handen.
En zeur niet.
Hou alsjeblieft op met zeuren.
Je houdt niemand over zo.
Niemand luistert nog naar je.
Niemand gelooft je nog.
Je achterlijk gezwam.
Dingen zitten tegen.
Ja, dingen zitten tegen ja!
Denk je soms dat ik dat niet heb dan.
Denk je dat het bij mij van een leien dakje gaat soms?
Je moest eens weten man!
Maar het bijltje erbij neergooien.
De hoop opgeven.
Dat weiger ik.
Pertinent!
En dat zou jij ook moeten doen.
Klootzak!
Zakkenwasser.
Zoveel talent.
En het dan zo verspillen.
Eeuwig zonde.