Daar had ik het gisteren over.
Over mijn begrafenis.
Joh, hou op over je begrafenis.
Zover ben je nog lang niet.
Nee, dat weet ik wel.
Maar gewoon een beetje fantaseren.
Dat doet iedereen toch.
Wie er allemaal komt en zo.
Wat er gedraaid gaat worden.
Daar ging het dan over.
Wat ze moeten draaien op je begrafenis.
Daar heb ik weleens over nagedacht ja.
Doe maar iets van Bowie.
Dat heb ik altijd geroepen.
Rock ‘n’ Roll Suicide
Die liveversie.
Prachtig.
Maar de laatste tijd is dat beeld een beetje gekanteld.
Ga je over dingen anders denken.
Nou ja, heel verhaal.
Nu geen zin in om dat te delen.
Muziek, daar ging het over.
Welke muziek.
En toen schoot het opeens door mijn hoofd.
Zo’n aha-erlebnis
Zo van ja, dat ga ik doen.
Lache!
Mijn laatste wens.
Als het effe kan moet je die in vervulling laten gaan.
Ik denk niet dat het ooit eerder gedaan is.
Je staat er dan misschien ook raar van te kijken.
Maar ik meen het.
Want waar voel ik mij nou het meest senang bij.
Ook al voel ik dan niks meer natuurlijk.
Maar dat is bij de radio.
Radio luisteren.
Daar word ik rustig van.
En jullie ook dan, als het goed is.
Jullie die in de zaal zitten.
Hier en daar zal wel wat gelachen worden, denk ik zo.
Vooral als het nieuws wordt voorgelezen.
En het weer erachteraan.
De reclames.
Wasmachines leven langer met Calgon!
Om je te bescheuren.