Hij is te huur.
Die theekoepel.
Ja die ja.
In het Wilhelminapark.
Ik heb weleens geïnformeerd.
Ik dacht, dan ga ik er zitten.
En aan mijn nog te schrijven roman werken.
Mijn Magnum Opus.
Een idee heb ik al.
Ik ben de hoofdpersoon.
In het boek aangeduid als ‘hij.’
Hij vertrok met niets naar Meppel.
Verloor zichzelf.
Maar hij herpakte zich.
Mijn geschiedenis in grote lijnen.
Misschien dik ik het hier en daar een beetje aan.
Het moet wel leuk blijven natuurlijk.
Hoewel.
Het boek heeft een serieuze ondertoon.
Mislukte relaties.
Tig keer zijn neus gestoten.
Weer blijven hangen in de kroeg.
Om kort te gaan:
Een sausje van André Hazes.
Een vleugje Cornelis Vreeswijk.
De melancholie van Zjef Vanuytsel.
Afgemaakt met de wijsheid van Hildegard Knef.
Ja, zo ga ik het doen!
Dat moet het gaan worden.
Maar goed, allereerst die theekoepel.
Het zal wel weer niet te betalen zijn.
Niet voor een onbekende schrijver.
Die gebakken lucht verkoopt.
In zijn hoofd is hij al gearriveerd.
Heeft hij z’n meesterwerk al geschreven.
Het begon allemaal in Meppel.
Maar ik broed nog op het einde.