Ik schreef mijn naam op een envelop.
En wat dan nog zou je zeggen.
Nou.
Er gebeurde iets.
Ik voelde wat.
Verantwoordelijkheid.
Het ging nergens over.
Dat weet ik.
Het was alleen mijn naam.
En de datum.
Ik moet dat af en toe doen.
Niks raars.
Het is onderdeel van mijn werk.
Mijn collega doet dat ook.
En overal op de wereld schrijven mensen hun naam op een envelop.
Stoppen er wat in.
En plakken โm dicht.
Niet iets waar je van staat te kijken.
Alleen ik wel.
Het doet wat met me.
Ik voel dat ik ergens bij hoor.
Dat mij een taak is toegewezen.
Die ik dan die dag heb vervuld.
Ik heb โm naar behoren uitgevoerd.
Mijn chef die kijkt tevreden.
En ik ben ook gelijk goed gemutst.
Met graagte overhandig ik hem de envelop.
Waar dan mijn naam op staat.
En de datum van vandaag.
En ik voelde wat.
Verantwoordelijkheid.
Hoe klein ook.