Ze appte.
In de ochtend al.
Ik hield mij koeltjes.
Reageerde rustig.
Zakelijk.
Ja.
Nee.
Ok ja.
Maar goed.
Toch zei ik het.
Dat ik het een eer vond.
Dat ze aan mij dacht.
Ze lachte.
Ze zei haha!
En verexcuseerde zich.
Dat ze het niet meer zal doen.
Nee, mag, zei ik.
Niet erg, zei ik ook nog.
En ik gaf mijzelf prijs.
Bloot.
Hoewel.
Dat komt nog.
Hoop ik.