Ik danste.
Een huiskamerdansje.
En terwijl ik danste schaamde ik mij.
Ik geneerde me.
Voor wie?
Zeg jij ’t maar?
Maar ’t mocht niet.
In mij zat een verbod.
Er wordt niet meer gedanst.
Toch bleef ik doordansen.
Ik stribbelde tegen.
Als ik wil dansen dan dans ik.
En terwijl ik dat deed.
Voelde ik weerstand.
Dacht ik te veel na.
Ik zat in mijn hoofd.
En niet in mijn lichaam.
Stel je voor dat iemand mij ziet.
Kijk ‘m staan dan!
Die gek!
Hij denkt dat ie Michael Jackson is!
Nou dacht ik dat niet.
Ik dacht gewoon dat ’t stom was.
Wat ik daar stond te doen.
Idioot die ik was.
Doe ’s normaal man!
Waar kende ik dat ook alweer van?
Wie had ik dat ooit horen zeggen?
En stug bleef ik doordansen.
Maakte ik mijn moves.
Beat it!
Just beat it!