Het wordt nu gerenoveerd.
Dat voormalige schoolgebouw.
Stad & Esch.
Er komen woningen.
Alleen de gevel staat er nog.
Heel Meppel heeft er les gehad.
Voor mijn gevoel.
Er op de gang gestaan.
Of in de hoek.
Heeft er strafwerk gekregen.
Of kwam er te laat.
Stond er in de pauze stiekem sigaretjes te roken.
Moest bij de directeur komen.
Bleef er zitten.
Spijbelde.
Smeet er met de deuren.
Werd gepest.
Er vanaf gestuurd.
Hoefde nooit meer terug te komen.
Frans, Duits, Engels.
Wiskunde.
Brrrr.
Of overdrijf ik nou?
Gingen ze met plezier.
Die kinderen.
Zingend, fluitend.
Stond de hoofdonderwijzer wellicht bij de deur?
Heette hij de leerlingen van harte welkom.
Een vriendelijke man met een brilletje.
Pijp rokend.
Deed hij het soms met de juffrouw Nederlands?
Iedereen vermoedde het.
Maar niemand durfde het te vragen.
Die gevel.
Van dat voormalige schoolgebouw.
Je ziet het allemaal zo voor je.
Voor wie er even stil bij staat.
En er de tijd voor neemt.